Bu kitabı gerçekten de okuma düşünceniz varsa, her şeye rağmen hala gülebiliyorsanız ve nefes alabilecek güce sahipseniz ufaktan silkelenip yerinizden kalkabilirsiniz.
Ben ki aşkta benliğimi kaybettim! Yollarda yürürken her daim başım öne eğikmiş hissini yaşadım; otobüslerde, cam kenarında daima yalnızlığı izledim. İçime kapanık hareketlerimle her şeyi duymazlıktan gelip farklı bir hale bürünme ve içtiğim her çayda aklıma gelme zorunluluğunu anlamamakla birlikte her anım ayrı bir tatsızlık içerisinde... Yanımdan geçip giden insanların kokusunu o diye bağdaştırmakla beraber aşkta tüm duyu organlarını kaybetmiş, yaralı ile ölüm arasındaki noktayım.
Ve siz değerli okuyucular!
Kaybetmiş olduğum duyuların hala birine sahipseniz, yara alan kalbi arka planda bırakıp kazanılan olgunlukla yola çıkabilecek kadar hala cesursanız, hayallerinizin peşinden koşun!
Aşk, zor olmakla beraber, kaybetmeyi daima göze alabilen cesur insanlara aittir.