geceye bir şiir yazdım İçinde hep sen içinde hep biz ben diyemiyorum artık kendime ben aslında sen demek benim için ben de aslında sendim biraz karışmışım sana gülüşün gülüşüm olmuş ...
seni dünyanın o gücenik ve yılgınköşesinde seyrettim gülümsüyordun gözlerin tembihlenmiş iki uslu çocuk gibi hep uzak durduyüzümün salıncaklarından gülümsüyordun dökülmüş bir su goncası ...
sen varsın bir tek birde sol yanım adın mevzu bahisse sağ olan her şey yarım karardım seni üzdükçe ufaldım kıyamadım azıcık da asılsa yüzün hep ipe asıldı kalbimin yüzü İftihar ettim hep ...
gece ağaçların dalları kefen sayarmışaysa üstte çiçekleriak gül elimdesokaklarda sürünmüş bir hilalyürüyorum rıhtıma karşıbir gül attım boğazayaprakları sarıyürüyorum rıhtıma ...
beni tamamıyla ifade edebilecek kelimeler bulmuştum küçük bir çocuğun bile anlayabileceği cümleler kurmuştum her şeyi tane tane usulüne uygunve tüm samimiyetimle konuşmuştum anlaşılmamak ...
Kitaplar