Kız, oğlanın haline acımış: “Hakkın var,” demiş. “Sana bakacak kimsen yok mu?” diye sormuş.
Oğlan: “Hayır, demiş, kimsem yok. Bir çömlek akıl satın alacak halde değilim. Çünkü en çok sevdiğim bir şey kalmadı.”
Kız, oğlanın yanına oturmuş. Oğlan başına gelenleri bir, bir anlatmış. Kız: “Sana ben baksam olmaz mı?” diye sormuş.
“Becerebilir misin?”
“Elbette... Herkes diyor ki: Aptallardan iyi koca olurmuş. Bunun için sana varmak istiyorum.”
“Yemek pişirmesini bilir misin?”
“Elbette!”
“Tahta siler misin? Bulaşık yıkar mısın?”
“Tabii!”
“Elbiselerimi yamayabilir misin?”
“Bilirim ya!”